Een dag voor zijn verjaardag mochten we al getuige zijn van vitaliteit en zijn grote muzikaliteit in de Roma in Antwerpen. Na het heengaan van Toots is Philippe Catherine (1942) het grote uithangbord van de Belgische Jazz scène.
Het was 1955 toen Catherine de gitaar ontdekte door de muziek van George Brassens en Django Reinhard. Het zou zijn verdere leven bepalen. Het zou een heel lang artikel worden moesten we oplijsten met welke jazz legendes hij heeft samengespeeld en alle prijzen die hij in ontvangst kreeg. In februari dit jaar verscheen nog nieuw werk met het album 'Pourquoi' en wat later ook de live opname van een concert in 2017 in Flagey.
Voor deze concert reeks wordt Catherine tijdens de eerste helft begeleid door Nicola Andrioli en Bert Van den Brink beiden op piano. Hierdoor krijgen de nummers een heel apart arrangement met dikwijls veel vuur uit de 2 piano's. Het tweede gedeelte start met Nicolas Fiszman (1964) op gitaar, het jongetje dat Catherine liet meespelen in zijn bezetting met Larry Coryell, toen Nicolas 13 jaar oud was. En wat later komen ook Bart DeNolf op bass en Bruno Castellucci op drums de rangen versterken.
Het is musiceren op het bovenste van de plank. Virtuoos en met veel ruimte voor alle muzikanten. En de zang en tonaliteit van zijn gitaar zijn nog steeds onwaarschijnlijk mooi. Hij is en blijft gepassioneerd en daar kunnen wij mee van genieten. Het was een memorabel concert. Luister naar 'Dance for Victor' uit 1990 of naar 'One plus Two Blues' uit 1978 met Larry Coryell. Zijn samenwerking met Birelli Lagrène in 'I remember April'. 'Tranquilizer' was een samenspel met Jan Akkerman ten tijde dat Catherine zijn plaatsvervanger was bij Focus. Je kan uren luisteren naar al het samenspel met die andere virtuozen. Maar als je de kans hebt ga zeker naar een live concert van hem. Alle info met opkomende concerten vind je op de website.
Comments