""In 1960 ontmoeten we het verliefde arbeiderspaar Harry en Rose. Ze hebben moeite om zwanger te worden, maar verder is het leven goed: Harry is op weg om de jongste voorman ooit te worden bij zijn staalfabriek, en ze zijn heel blij met deze nieuwe sociale woningbouw – de droom van de “straten in de lucht” . In 1989 is Park Hill vervallen en gevaarlijk, maar het is nog steeds een toevluchtsoord voor Joy en haar oudere neven, die Liberia zijn ontvlucht. We spoelen weer terug naar 2015 en het controversiële gentrificeerde landgoed is nu een ‘nieuwe start’ voor de Londense middenklasse Poppy – ze is herstellende van een rommelige breuk met verloofde Nikki.
Bush verweeft belangrijke nationale gebeurtenissen, waaronder verkiezingen en een vermelding van de economisch ruïneuze Brexit, terwijl in één ontroerende reeks de stakende mijnwerkers weer aan het werk gaan te midden van een gedecimeerde gemeenschap. Maar het echte geschenk van deze speciale show is hoe de kleine momenten in ons dagelijks leven monumentaal aanvoelen – zelfs nog meer nu, groot geschreven in een theater in West End.
Bush bouwt haar personages met zoveel zorg en warmte op, totdat ze allemaal als familie aanvoelen. We rollen samen met Poppy met onze ogen terwijl haar moeder zich zorgen maakt over haar overlevende Sheffield (“Kun je Ocado hier krijgen?”), en het is onmogelijk om niet te steunen in de zacht ontwikkelende romance tussen Joy en de plaatselijke jongen Jimmy.
Onder de fantastische nieuwe castleden brengt Laura Pitt-Pulford prachtige zang en weemoedige, diep aangrijpende kwetsbaarheid voor Poppy, duidelijk zichtbaar zelfs onder de lastige humor. Haar reis naar acceptatie en zelfacceptatie is prachtig getekend.
Lauryn Redding maakt van ‘Open Up Your Door’ een grommende rockster-showstopper en geeft Nikki een charismatische mix van strijdlustige Scouse-branie en rauwe emotie. Joel Harper-Jackson laat je elk onderdeel van Harry’s tragische ondergang voelen – van een gepassioneerde, zelfverzekerde leverancier tot een bittere, angstige man ontdaan van alle waardigheid en doel.
Hawley’s suggestieve liedjes (uitstekend gearrangeerd door Tom Deering) verrijken en verdiepen het drama – van pijnlijke hartenbrekers tot het machtige titelnummer, dat Act II op stormstormende wijze opent. Het opvallende ontwerp met meerdere niveaus van Ben Stones plaatst ons in dat kenmerkende brutalistische gebouw, terwijl er voldoende speelruimte overblijft.
Het is die mix van aardse humor en hoopvolle hoop, rauw realisme en oprechte empathie die de hit van Bush en Hawley zijn unieke en uiterst verleidelijke identiteit geeft. The sky is the limit voor deze totale triomf van een Britse musical.""
Drie verhalen die in mekaar verweven zijn over een tijdspanne van meer dan 50 jaar. Het verhaal is realistisch en herkenbaar en door het fysiek ook op scène in mekaar te laten lopen zie je hoe alles altijd terugkomt. Een zeer aangrijpende productie die hier een mooie mix maakt tussen theater en musical.
Comments