In Fort Napoleon dat wordt ingepalmd door het werk van Marc Lagrange wordt als tegenpool werk getoond van een aantal vrouwelijke fotografen. We lichten er enkele uit op basis van de handige gids die je meekrijgt als gids voor deze Foto Biënnale.
""De Belgische fotograaf Carmen De Vos is de winnaar van de Louis Paul Boon-prijs 2020 voor zowel haar kunstfotografie als haar werk voor verschillende Belgische kranten en tijdschriften. Met Belly Riot toont Carmen De Vos een parade aan zwangere vrouwen die parmantig, onbeschaamd en wellustiger dan in het echte leven hun zwangerschap tentoonspreiden. De vrouwen tonen zich exuberant, maar zonder zonde. Ze pronken ongegeneerd met hun volheid en kijken de toeschouwer vrank in de ogen. Machtig en ongenaakbaar. Zij, en zij alleen, zijn de dragers van nieuw leven.""
""Chrystel Mukeba studeerde fotografie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Brussel, waarop ze aan de slag ging als assistent van de Brusselaar Vincen Beeckman. You Are All That I Remember is een vertelling van innerlijke landschappen. Contemplatieve universums waar de tijd lijkt te zijn opgeschort. Chrystel Mukeba geeft een stukje van zichzelf bloot door middel van deze donkere, schilderachtige beelden. De blikken van haar protagonisten zijn verdwaald, eeuwig zwevend tussen droom en werkelijkheid, als bevroren door de tijd. Doordrenkt van de invloed van de Vlaamse meesters, is ook het clair-obscur een terugkerend element in deze reeks – opdat niets de aandacht zou afleiden van waar het Mukeba om te doen is.""
""Tine Guns vindt dat de fotografie (te) vaak wordt gezien als een manier om de realiteit te bevriezen – iets wat ze in haar werk uitdrukkelijk niet probeert te doen. Vandaar ook dat ze vandaag minstens even bedreven is in het maken van films als in het maken van foto’s. Tine Guns speelt met de parameters van cinema en visual storytelling. Niet zelden tracht ze in haar werk het onderscheid tussen bewegende en stilstaande beelden weg te gommen door met fotoboeken aan de slag te gaan en montagetechnieken – eigen aan de cinema – toe te passen op fotografie. De onbetrouwbare aard van herinnering, perceptie, tijd en geschiedenis zijn terugkerende thema’s in haar werk, dat evenzeer focust op de constante metamorfose die we als mens ervaren en ons onvermogen om de vluchtige werkelijkheid vast te leggen.""
""Nadat ze jaren foto’s maakte voor theatergezelschappen, tekende Isabel Devos in 2017 voor de reeks – de titel dekt de lading – Contemplative Landscapes. Die kende haar oorsprong tijdens een kunstenaarsresidentie bij KIK in Nederland en stuurde de fotograaf in een heel andere richting. Het werk van Isabel Devos is een onderzoek naar zowel de grens tussen fotografie en schilderkunst als naar de grens tussen natuur en mens. Ze fotografeert de sporen van water op sluizen en oevers, en door die beelden te isoleren van hun context ontstaat een eigenaardig en abstract beeld dat enerzijds refereert naar de oneindige kenmerken van een landschap, anderzijds naar de gelaagde kenmerken van een schilderij. Contemplatieve landschappen noemt Devos de werken – een verzoek om stil te staan bij het moment en te wijzen op de schoonheid van de natuur.""
Comments